| دیگر چرتکه عقل کار نمی کند در این سرزمین عاشقی.جنون، چشم و گوش را کور و کر می کند ولی این عشق، انسان را رشد می دهد. چه بگویم از این سرزمین! از دل همسری که در جستجوی گمشده اش با خاک شلمچه بازی می کند تا مگر نشانی از یارش بیابد، از انتظار مادری که سالهاست چشم به در دوخته تا شاید او را به استخوان و پلاک شهیدش نوید دهند... در مخیله کدام عاقل می گنجد که سه جوان برومندش را به جبهه نبرد بفرستد با آنکه می داند سرانجامش یا اسارت است یا شهادت و یا مجروحیت... هنوز هم تا زمانی که این حکومت به دست مهدی موعود(عجل الله فرجه) برسد برای سپاهش یار می خرند. آی زائر شهدا! یار امام زمانت شده ای؟ در غروب شلمچه دعای فرج را با چشمان اشک بار زمزمه کردی؟ مهدی را باور داریم ولی برای فرجش یار نیستیم و چه فاصله ی زیادیست بین مهدی باوران با مهدی یاوران.چه بگویم از دل های ویرانه ای که با دخیل به خاک های آمیخته با گوشت، پوست و خون عاشقان، آباد شدند و همین جا سالگرد ولادتشان را جشن گرفتند. و باز هم دل من و این خاک.خاکی که تنها امید دل مادر مفقودالاثرهاست! و اگر فرهاد شلمچه را دیده بود دل به شیرین نمی بست و به خدای شلمچه ای دل می بست که هم عاشق است و هم معشوق. انتهای پیام/ |  |
↧
شلمچه سرزمین جنون
↧