خادمی شهدا غذای روح ماست

به دیاری آمده است که روزی پدرش وجب به وجب آن را زیر پا گذاشته است. آمده تا بندگی را در کنار کسانی که طریق عاشقی پیموده و به وصال حق رسیده اند تمرین کند. شهدا هستند که برای خدمت به زائران او را از گوشه ای به گوشه ی دیگر یادمان شلمچه می برند. آمده تا به روحش استراحتی دهد و برای میدان های نبرد آینده آماده شود. قرار است بعد از بازگشتش، زینب وار راوی وقایع یادمان شهدای شلمچه و عنایات شهدا باشد. در ادامه مصاحبه ی خبرنگار راهیان نور را با فاطمه سادات بصری فرزند شهید سید خالد بصری یکی از فرماندهان لشکر بدر را می خوانید. راهیان نور: شما فلسفه خادمی را چه می بینید؟ خادمانی که اینجا آمده اند همه نازدانه های خانواده هایشان هستند. یکی دکتر و دیگری مهندس، یکی دکترای علوم قرآن و حدیث، یکی دکترای شیمی و دیگری استاد دانشگاه است. کسی بدون دعوت پا به اینجا نمی گذارد. از طرفی معتقدم می خواهند ما را برای یک کار دیگر در آینده آماده کنند. سه چهار بار به من ثابت شد و خدا و شهدا به من نشان دادند که فلسفه حضورم در اینجا چیست و مرا برای چه چیزی آماده می کنند. اینکه ما بیاییم و روی خودمان کار کنیم. ما آمده ایم تا تمرین کنیم؛ اینجا هر گلی بویی دارد، من یک اخلاق بد را با بستن پیمان با شهدا کنار می گذارم و یک اخلاق خوب را از همکار و دوستم یاد می گیرم. در واقع اینجا محل استراحت ماست. همان طور که پدرم می گفت ما می رویم جبهه تا استراحت کنیم؛ برای ما نیز همین گونه است. خادمی شهدا غذای روح ماست. اینجا کار سنگین و سخت است اما خودمان خواسته ایم. وقتی به شهر برمی گردیم ناله می کنیم و با خود  می گوییم ای وای دوباره به شهر برگشتیم. راهیان نور: آیا واقعا حضور شهدا را در اینجا حس می کنید؟ اینجا شهدا هستند که به ما کُد می دهند و آنجایی که باید ببرند، می برند، بدون صداست و به دلت می اندازند که بروی. یا اینکه برخلاف برنامه ریزی ام طوری شد که یک روز زودتر از شروع خادمی ام مرا به اهواز آوردند و به اردوگاه شهید مسعودیان بردند. آنجا متوجه شدم کار مهمی را برای من کنار گذاشته اند. آن ها به ما می گویند کجا بروید، کارها را ما پیش نمی بریم فقط شهدا پیش می برند. راهیان نور: امسال به نام «رونق تولید» نام گذاری شده است و سال های قبل هم بر حمایت از کالای ایرانی و اقتصاد مقاوتی بسیار تاکید داشتند، شما چقدر سعی در عملی کردن توصیه های رهبری عزیز انقلاب دارید؟ باید به این نکته توجه کنیم که تولیدکننده ها از خانواده ها و اطرافیان خودمان هستند، رزق بچه های خودمان است. چرا نباید از کالاهایی که مشابه ایرانی شان موجود است استفاده کنیم؟ اگر ما خرید نکنیم و تولید کم شود، وابسته به خارج می شویم و در نتیجه فشار تحریم ها نیز بیشتر می شود. راهیان نور: سوغات شما از این ایام خادمی شهدا هنگام برگشت به شهرتان چیست؟ از حال و هوای اینجا و عنایت شهدا برای خانواده و دوستانم روایت می کنم.  راهیان نور: حرفی با دختران شهدا دارید؟ راهیان نور متعلق به خانواده شهداست، بیایند، به عنوان خادم و بدون ادعا بیایند. این سنگر، سنگر دختران شهید است، آن ها اگر حرفی هم با زائران شهدا بزنند چون از دل برخواسته لاجرم بر دل هم خواهد نشست. راهیان نور: توصیه شما به عنوان یک دختر شهید به دختران جوان چیست؟  تا زمانی که سایه پدر و مادر را بالای سرتان حس می کنید، زحمات شان را قدر بدانید. وقتی پدرتان از سر کار می آید جورابش را بشویید، یک لیوان آب دست او بدهید، دست هایش را ببوسید. یک روزی این ها برایتان حسرت می شود... انتهای خبر/ خبرنگار راهیان نور/ تارا حسین پور/971221258